شهرام شکوهی

شهرام شکوهی در مردادماه 1354 در تهران به دنیا آمد. وی اصالتا شیرازی است. دلارام، همسر شهرام متولد سال 59 است و ملودی دختر 6 ساله‌ای است که حاصل این زندگی مشترک است.

در وبسایت شخصی شهرام شکوهی به آدرس http://www.shahramshokoohi.com آمده است:

مصاحبه ای خواندنی با شهرام شکوهی

صحبت از شهرام شکوهی است؛ خواننده ای که با حضور در یکی از مسابقات ماهواره ای استعدادش را نشان داد و بعد از چند سال با آلبوم «مدارا» ورودش را به بازار رسمی موسیقی داخل کشور جشن گرفت.

خودش می گوید پدیده نیستم و فقط کسی است که یک مقدار دیر وارد بازار موسیقی شده. صحبت از شهرام شکوهی است؛
خواننده ای که با حضور در یکی از مسابقات ماهواره ای استعدادش را نشان داد و بعد از چند سال با آلبوم «مدارا» ورودش را به بازار رسمی موسیقی داخل کشور جشن گرفت و حالا طرفداران زیادی برای خود دست و پا کرده است. شکوهی برخلاف صدای خشداری که دارد، خیلی مهربان و بااحساس است. این را میتوان از رفتار بسیار خوبش با «ملودی» فهمید؛ ملودی نام دختر چهار ساله شهرام شکوهی است که تمام آهنگهای پدر را حفظ است و در میان همه این آهنگها، «مدارا» را بیشتر از همه دوست دارد.
-- در نظرسنجی های مختلف به عنوان پدیده موسیقی ایران معرفی شده اید، زمانی که داشتید «مدارا» را تولید می کردید، به فکر ستاره شدن بودید؟
اینطور نبود که بخواهم با رویکرد ستاره شدن کار کنم، اما از همان ابتدا هم خودم پیش بینی می کردم که اگر کار منتشر شود، با چه بازتاب هایی روبه رو خواهم شد. در مورد کلمه پدیده هم که اشاره کردید، باید بگویم شخصاً به این موضوع اعتقادی ندارم، چون پدیده در نظر من کسی است که از هفت–هشت سالگی استعداد خاصی را از خود به نمایش بگذارد. کسانی مثل من یا مهدی یراحی یا مازیار فلاحی پدیده نیستیم؛ ما کسانی هستیم که یک مقدار دیر وارد بازار موسیقی شده ایم!


-- دلیل دیر وارد شدنتان به دنیای موسیقی چه بود؟
چون من اصلاً قصد نداشتم حرفه ای کار کنم. راستش را بخواهید من به خاطر جنس صدایم زیاد به حرفه ای شدن فکر نمیکردم.


-- پس چرا در مسابقه یکی از شبکه های ماهواره ای شرکت کردید؟
من در آن مسابقه شرکت نکردم که نفر اول شوم! در این برنامه بارها دیده بودم که به بچه هایی که از ایران در مسابقه شرکت می کردند، توهین می شد و داورها بچه ها را مسخره می کردند. اگر این برنامه را دیده باشید، می دانید که در عمل با من هم جنگیدند و در نهایت من را قبول نکردند. البته باتوجه به بحث های پشت پرده ای که به وجود آمده بود، خودم هم مطمئن بودم که انتخاب نمی شوم. شرط انتخاب آنها این بود که اگر در ایران سکونت داری، باید کشور را ترک کنی.


-- پس شما برنامه های قبلی را دیده بودید و از رفتار داورها با شرکت کنندگان ایرانی دلخور بودید؟
بله؛ نوع برخورد با شرکت کنندگانی که از ایران آمده بودند، اصلاً خوب و مودبانه نبود. مثلاً وقتی یکی از شرکت کننده ها می خواست آهنگ یکی از خوانندگان داخلی را بخواند، توهین آمیز می گفتند این کسی که می خواهی آهنگش را بخوانی اصلاً کی هست؟ به هر حال آنها نماینده موسیقی لس آنجلسی بودند و از نظر من و خیلی از دوستان دیگر، این نوع موسیقی مدت هاست تمام شده و اگر کمکی که امروز از داخل ایران به آنها می شود، قطع شود، موسیقی لس آنجلسی کاملاً ریشه کن خواهد شد. نمی خواهم بگویم آن مسابقه تقابل موسیقی داخلی و لس آنجلسی بود، اما رفتارهایی که در این برنامه دیدم من را مجاب کرد تا با حضور در آن نشان دهم که وضع موسیقی داخلی به شکلی که توسط این برنامه تبلیغ می شود، خراب نیست. من به این برنامه ایمیل زدم و اعتراضم را نسبت به روش و عملکرد برنامه اعلام کردم.


-- جواب آنها چه بود؟
خب طبیعتاً جواب سربالا دادند و گفتند به نظر ما روند برنامه مشکلی ندارد، اگر شما فکر می کنید رفتار ما اشتباه است، بیا و رفتار درست را به ما یاد بده.


-- مسئولان با من برخورد بدی نکردند
الان که داریم باهم صحبت میکنیم از حضور در برنامه خوانندگی ماهواره ای پشیمان نیستید؟
هم پشیمانم و هم پشیمان نیستم! همانطور که گفتم من قصد این را نداشتم که به صورت حرفه ای کار کنم، اما وقتی در این برنامه شرکت کردم، بازتاب های بسیار خوبی از اجرای «مدارا» دریافت کردم. به هرحال حضور در چنین برنامه ای، تبعاتی هم داشت که باید بپذیریم؛ البته باید همین جا از مسئولان محترم تشکر کنم که با من برخورد بدی نکردند. یک موقعی هست که برای تنبیه برخورد بدی با شما می کنند تا دیگر کار بدی نکنید، موقعی هم هست که هیچ چیزی به شما نمی گویند و خودتان از این عدم برخورد، شرمنده می شوید و ترجیح می دهید که دیگر کار اشتباهی نکنید. در مورد من حالت دوم صدق میکند. برای من هیچ اخطاریه ای فرستاده نشد و ایرادی هم به من نگرفتند و در مجموع هیچ برخورد قهرآمیزی در مورد آن مسئله با من انجام ندادند که واقعاً جای تشکر دارد. وقتی مملکتم اینطور باشد، مطمئناً هیچ جایی را غیر از ایران برای کار انتخاب نمی کنم.


-- در نهایت با شرکت در این برنامه به هدف خودتان رسیدید؟
بله؛ حضورم در این برنامه باعث شد من به چیزی که مدنظر داشتم، برسم. من یک هدف داشتم و آن هم این بود که می خواستم نشان بدهم موسیقی داخل ایران حرف های زیادی برای گفتن دارد. حٌسن بزرگ این برنامه این بود که اینقدر تماس ها زیاد بود که تولیدکنندگان برنامه به نوعی کلافه شده بودند و این همان اتفاقی بود که دنبالش بودم. من می خواستم اعتباری که آنها داشتند به دروغ برای خود جمع می کردند، از بین برود. خوشبختانه مردم خیلی خوب متوجه شدند که این مسابقه عادلانه نیست؛ همین برای من کافی بود.


از لس آنجلس برده ایم
-- به رقابت موسیقی داخلی و لس آنجلسی اشاره کردید، فکر می کنید این دو نوع موسیقی قابل رقابت و قیاس هستند؟
خیلی راحت می گویم که ما این رقابت را از موسیقی لس آنجلسی بردیم.


-- نشانه های برد ما چیست؟
اگر الان ترانه، ملودی و تنظیم از داخل ایران به موسیقی لس آنجلسی تزریق نشود، آنها شاید در سال۱۰ تا موسیقی خوب هم تولید نکنند. آنها بازه زمانی طولانی را بدون رقیب جلو می رفتند و هیچ رقیبی از بین این هفتادمیلیون نفر که در کشور زندگی می کردند، برای خودشان نمی دیدند و هر کاری که دوست داشتند، انجام دادند. خیلی از این خواننده ها تبدیل به اسطوره شدند، اما نباید فراموش کرد که در بازاری که رقیب وجود ندارد اسطوره شدن کار چندان سختی هم نیست.


-- جنس صدایم معمولی نیست
جنس صدای من، جنس معمول صدای ایرانی نیست! عادت های شنیداری ما ایرانی ها اینطور است که صداهای گرفته را زیاد نمی پسندیم. مثلا شما رضا یزدانی را ببینید، درست است که طرفدار دوآتشه دارد اما به نسبت خوانندگان دیگر، به دلیل اینکه شاخه موسیقی متفاوتی را دنبال می کند طرفداران کمتری دارد. البته رضا تنها راکری است که در ایران کار می کند و می تواند اینقدر خوب کنسرت بگذارد، اما راک طرفداران کمتری دارد. یا سیروان خسروی یک موسیقیدان فوق العاده است، اما طرفداران محدودی دارد و اگر تهران را از محدوده طرفدارانش حذف کنید، هواخواهانش ریزش شدیدی دارند. دلیل این ماجرا هم این است که موسیقی سیروان، موسیقی کاملاً غربی است که در ایران آدم های خاصی این نوع موسیقی را می پسندند.
 

حتی اگر بد باشم…
-- به وجود مافیا در موسیقی داخلی اعتقاد دارید؟
به نظرم مافیا یعنی مخاطب. وقتی منِ خواننده، مخاطب خودم را حفظ کنم، چرا باید برایم مشکل ایجاد شود؟ واقعیت این است که خیلی از دوستانی که امروز علم مبارزه با مافیای موسیقی را به دست گرفته اند، آلبوم هایشان بیش از ۵هزار نسخه نخواهد فروخت، ولی نمی دانم چرا ما همیشه دوست داریم خودمان را گول بزنیم. شما وقتی چشمت را میبندی و با صدایی که حتی برای خود و خانواده ات هم قابل قبول نیست، دست به انتشار آلبوم می زنی، چه توقعی داری؟


-- تیتراژ خواندن هم مافیا دارد؟
نمی دانم. چون تا به حال در این حیطه فعالیت نکرده ام، نمی توانم اظهارنظر کنم.


-- فکر می کنید تیتراژ خواندن هنوز هم مثل گذشته در پررنگ شدن یک خواننده موثر است؟
به هرحال امروز باتوجه به وسعت شبکه های ماهواره ای، توجه مردم به تلویزیون کمتر از گذشته است و همین موضوع طبیعتاً باعث شده، تاثیرگذاری تیتراژها هم کمتر از گذشته باشد. شاید در بین همه تیتراژهایی که در طول یک سال تولید و پخش می شود، دو آهنگ با استقبال زیادی مواجه شود.


-- یکی از خواننده ها می گفت، خواننده میتواند به راحتی پولدار شود اما آدم پولدار نمی تواند به آسانی خواننده شود، شما هم با این جمله موافقید؟
واقعیت این است که من برای رسیدن به این تفاوت بیش از سیزده سال تلاش کردم و برای کارم وقت گذاشتم. تفاوت به این نیست که در پوستر آلبوم بنویسیم متفاوت ترین آلبوم سال یا متفاوت ترین صدایی که تاکنون شنیده اید؛ تفاوت یعنی اینکه شما وقتی صدای یک خواننده را می شنوید، سرتان را از تعجب برگردانید تا بفهمید نام خواننده چیست. حتی اگر واکنش ها به این متفاوت بودن منفی باشد، یک حُسن برای خواننده محسوب می شود. به نظرم اگر من شهرام شکوهی بد هم باشم، بهتر از این است که ادای کسی را دربیاورم، چون در این صورت اگر حتی یک نفر را هم بتوانم با صدایم جذب کنم، آن یک نفر طرفدار واقعی من است. اما اگر ادای محسن یگانه یا محسن چاووشی را دربیاورم، در نهایت هر طرفداری هم جذب کنم، متعلق به من نیستند و طرفدار یگانه یا چاووشی یا … هستند.


-- به مجاز شدن بحث کلیپ، دارید؟
نه؛ باتوجه به شرایطی که وجود دارد بعید است به این زودی ها این موضوع اتفاق بیفتد. به هرحال مسائلی هستند که باید با آنها کنار آمد. این صلاحدید مسئولان است و حتماً برای این تصمیم دلیل خوبی هم دارند.



کل کل جوانی باعث شد خواننده شوم
متولد دهه پنجاه هستم و تحصیلاتم در زمینه دامپزشکی است. موسیقی را از سال ۷۱ آغاز و با ثبت نام در کلاس آواز علاقه به موسیقی را دنبال کردم. آن زمان پرداختن به ساز سخت بود، به همین دلیل ترجیح دادم موسیقی را با آواز دنبال کنم. از آنجایی که آن روزها فضایی برای آموختن موسیقی پاپ نبود، به کلاس آواز سنتی رفتم، البته شاید برایت جالب باشد بدانی که آن اوایل، رفتن به این کلاس ها برای من بیشتر جنبه سرگرمی داشت و مثل یک نوع بازی دوستانه بود بین چند دوست! آن روزها به خاطر کل کل های دوران جوانی که بین ما بود، به همراه چند تن از دوستانم، همه با هم در کلاس آواز استاد حاتم عسگری ثبت نام کردیم. روز اولی که به کلاس رفتم از آنجایی که زیاد اهل موسیقی ایرانی نبودم، هیچ آهنگی را حفظ نبودم که برای تست صدا بخوانم!


خوانندگی برایم هدف نبود
از ابتدا خوانندگی برای من هدف نبود. مثلا شما به طراحی اتومبیل علاقه دارید، با این هدف که یک روز طراح اتومبیل شوید، وارد صنعت خودروسازی می شوید و بعد به اینجا می رسید که چهارتا پیچ ماشین را می بندید. من هم الان در این مرحله هستم. من برای رسیدن به موسیقی، کلاس آواز سنتی رفتم و در مجموع علاقه ای به خوانندگی سنتی نداشتم. امیدوارم این حرفم به اساتید موسیقی سنتی برنخورد، اما به نظرم متاسفانه امروز در میان نسل جوان جامعه ما، موسیقی سنتی تقریباً هیچ جایگاهی ندارد. اگر امروز شما از یک نوجوان ۱۴ساله بخواهید که نام دو استاد موسیقی سنتی را بگوید، به سختی می تواند این کار را انجام دهد؛ این خیلی بد است. از طرفی موسیقی سنتی فضای بسته ای دارد که به هفت دستگاه محدود می شود و خلاقیت به خرج دادن در این نوع موسیقی مشکل است.



با پول خواننده نمی شوی
-- جنس صدای شما به گونه ای است که می توانستید از سبک چاووشی تبعیت کنید که جوابش را هم پس داده. چرا این کار را انجام ندادید؟
چون هیچ وقت به این جریان اعتقاد نداشتم، دست به این کار نزدم. برای چه باید این کار را انجام دهم وقتی محسن چاووشی کارش را خوب انجام می دهد و مخاطبان خاص خودش را دارد؟ ای کاش این باور در کسانی که می خواهند تازه موسیقی را آغاز کنند، شکل بگیرد که اگر خودت باشی، احتمال برد بیشتری داری.


-- پول میتواند کسی را خواننده کند؟
نه، واقعاً پول به تنهایی نمی تواند باعث خواننده شدن کسی شود. من بیش از بیست نفر را می توانم برایتان مثال بزنم که خیلی برای خواننده شدن خرج کردند، اما به هیچ جا نرسیدند.


 

با کلیپ، نسخه آنور آب را می پیچیم
-- معمولاً عادت داریم هنرمندان مختلف را در یکی از برنامه های سال تحویل ببینیم اما امسال شما هم در شبکه دو حضور داشتید و هم در برنامه شبکه سه. این تداخل چطور صورت گرفت؟
من در شبکه دو به صورت زنده حضور نداشتم و فقط یکی از آهنگ هایم را به صورت کلیپ برای برنامه آقای علیخانی آماده کرده بودم. این اولین باری بود که در تلویزیون ایران به کلیپ پرداخته می شد و خیلی خوشحالم که مردم از این موضوع به خوبی استقبال کردند.


-- موسیقی ما تصویر ندارد، این در حالی است که در تمام دنیا تصویر مهمترین ابزار تبلیغ موسیقی است، به نظرتان این موضوع باعث عقب افتادن موسیقی ایران از جریان موسیقی جهان نمی شود؟
الان تنها دلیلی که موسیقی لس آنجلسی می تواند به حیات خود ادامه دهد، همین مسئله است که موسیقی مجاز داخلی اجازه ساخت و پخش کلیپ ندارد. اگر یک شبکه مجاز ایرانی تاسیس شود تا خواننده هایی که به صورت مجاز کار می کنند، بتوانند کلیپ های خود را پخش کنند، من شک ندارم که ظرف شش ماه نسخه موسیقی لس آنجلسی به طور کامل پیچیده خواهد شد.


از کنسرت و آلبوم جدید
-- خیلی ها منتظر کنسرت شما هستند، چرا اینقدر تاخیر؟
مشکل خاصی وجود ندارد. هماهنگی هایی برای برگزاری کنسرت نیاز است که در حال انجام آن هستیم و انشاءالله بعد از ماه مبارک رمضان اولین کنسرتم را در تهران برگزار خواهم کرد. به جز ۱۰ آهنگی که در آلبوم وجود دارد، چند تک آهنگ هم تولید کرده ام که در کنسرت اجرا خواهیم کرد و مجموعاً با شانزده آهنگ در خدمت مردم خوبمان خواهیم بود.


-- از آلبوم جدید چه خبر؟
پیش تولید آلبوم جدید تا حدودی انجام شده و اگر خدا بخواهد تا اواخر تابستان کارهای تولید را آغاز خواهیم کرد. از آنجایی که اعتقاد به کار وسواسی ندارم، فکر می کنم در مدت زمان کوتاهی آلبوم آماده انتشار خواهد شد. در این آلبوم برخلاف «مدارا» با ترانه سراهای مختلفی همکاری خواهم داشت. الان که داریم با هم صحبت می کنیم، به اندازه دو آلبوم آهنگ آماده دارم که در طول این ۱۳-۱۴سال برای خودم کار کرده بودم.


-- فکر می کنید به سلیقه روز موسیقی نزدیک است؟
در آلبوم «مدارا» اکثر آهنگ ها چنین وضعیتی داشتند و خدا را شکر مردم آنها را دوست داشتند. سبک موسیقی ای که من دنبال می کنم نوعی است که نمی شود برایش زمان تعیین کرد.


پدرزنم اسم دخترم را انتخاب کرد
-- چند سال است ازدواج کرده اید؟
حدود ۵سال است و یک دختر ۴ ساله دارم به اسم ملودی.


-- چرا ملودی؟
خودم دوست داشتم اسم شکیلا را برای دخترم انتخاب کنم؛ چون احساس می کردم این اسم با نام خانوادگی ما هم آوایی دارد، اما اطرافیان گفتند این اسم کمی برای دختر سنگین است و از آنجایی که پدرها حق انتخاب هیچ چیزی را ندارند (می خندد) انتخاب اسم شکیلا منتفی شد!


-- اسم ملودی را در نهایت چه کسی انتخاب کرد؟
پدرهمسرم این اسم را انتخاب کرد. خودم هم این اسم را خیلی دوست داشتم اما به آن فکر نکرده بودم.


-- به حال این روزهایتان که خیلی می خورد…
بله (می خندد).


-- از روزی که ملودی به دنیا آمد، برایمان بگویید.
به دنیا که آمده بود آنقدر بلند گریه می کرد که از روی صدایش او را می شناختیم.


-- برایتان فرق نداشت که دختردار شوید یا پسر؟
نه، فرقی که نداشت اما خودم دختر دوست داشتم.


-- کارهایتان را هم دوست دارد؟
بله، ملودی تقریبا همه کارهایم را حفظ است و می خواند، اما چون از زمانی که به دنیا آمد، آهنگ «مدارا» را مدام شنیده است، این ترانه را بیش از بقیه دوست دارد.


-- دوست دارید دخترتان وارد فضای موسیقی بشود؟
هرطور که خودش تصمیم بگیرد؛ من اصراری روی این ماجرا ندارم.