آموزش رانندگی ( قانون یازدهم تا قانون پانزدهم )
قانون یازدهم : به هیچکس اطمینان نکنید
با دشمن آشنا شدیم، او خود ماست. شما هرگز نمی توانید به آن چه راننده های دیگر انجام می دهند اعتماد کنید. به عقب برگردید و به تمامی اشتباهاتی که تاکنون در رانندگی داشته اید فکر کنید. ابتدا به آن هایی که می دانید باز هم در آینده انجام خواهید داد بیاندیشید. دیگر، راننده ها هم مثل ما هستند. به آن ها اطمینان نکنید! هنگام رانندگی با چشمی هوشیار، راننده ی دیگر را نگاه کنید و فضای مناسب و کافی برای خود، نگه دارید. اشتباهاتی که او ممکن است انجام دهد را پیش بینی کرده و برای آن ها آماده شوید؛ سرانجام آن را انجام خواهد داد، زیرا او هم مثل ماست! زمانی که به طور ناخودآگاه رانندگی می کنید، کنترل وسیله ی خود را در اختیار راننده های دیگر قرار داده و مورد مرحمت آن ها هستید! شیوه ی رانندگی آن ها بر سرنوشت شما تاثیر می گذارد.
اگر بیش از اندازه اطمینان داشته باشید، برای ایمنی خود به راننده های دیگر اتکا کرده اید. آیا آن ها پاسخ مناسبی به اعتماد شما می دهند؟ هر بار بسیاری از راننده ها متوجه می شوند؛ اعتماد بیش از حد، بی اساس و غیر منطقی است. شاید بعضی، تحت تاثیر مواد مخدر باشند! شاید به تازگی شغل خود را از دست داده اند یا حتی بدتر، عزیزی را از دست داده اند. حتی آن راننده می تواند نوجوان یازده ساله ای باشد که سویچ اتومبیل پدر را برداشته است؛ با این تصور رانندگی کنید که او تهدیدی غیر قابل پیش بینی بوده و برای گرفتار کردن شما بیرون آمده است. اکثر تصادفات زمانی اتفاق افتاده که راننده ی دیگر دست به اقدامی زده است که ما انتظارش را نداشته ایم و یا بر عکس، ما کاری کرده ایم که او انتظارش را نداشته است.
اگر بپذیرید، احتمال اشتباه برای همه وجود دارد، محتاطانه رانندگی خواهید کرد. وقتی به چراغ قرمز نزدیک می شوید، مراقب باشید؛ زیرا می دانید که چراغ به خودی خود، اتومبیل های دیگر را متوقف نمی کند. مراقب راننده هایی که از پارک کنار خیابان خارج می شوند باشید. حین رانندگی، بخصوص هنگامی که ترافیک سنگین است، حواس شما به فاصله های ایجاد شده ی بین اتومبیل ها باشد، شاید کسی بخواهد به اتومبیلی دیگر راه بدهد و ناگهان خط مسیر Line خود را تغییر دهد. (من در ده سال گذشته سه یا چهار تصادف، که به همین دلیل روی داده است را مشاهده کرده ام.) این ها هم اشتباهات دیگری هستند که باید با دقت به آن ها توجه کنید: راهنما نزدن در زمان تغییر خط مسیر، (به چپ یا راست) و سپر به سپر راندن با اتومبیلی که بی توجه و سهل انگارانه رانندگی می کند و به قصد پیچیدن، به طور ناگهانی و در لحظه ی آخرمی پیچد. به موارد دیگر هم فکر کنید. گوش به زنگ احتمالات باشید و برای مقابله با آن در تصور خود، راه حل آماده داشته باشید.
قانون دواازدهم : در هر حال راه خود را واگذار کنید !
آن ها (طرفین درگیر) در زمان وقوع تصادف به طرف مقابل راه ندادند. اگر شما هم درباره ی این که چه کسی حق عبور دارد در شک و تردید هستید، آن را به دیگری واگذار کنید. ممکن است راننده ی دیگر هم اشتباه کند، اما شما کسی هستید که در نهایت آسیب دیده و یا دچار صدمات جبران ناپذیری می شوید.
ما به کرات می گوییم؛ کسی حق عبور ندارد، مگر آن که این حق به او داده شده باشد. (یادتان باشد؛ ما در این جا درباره ی رانندگی تدافعی صحبت می کنیم؛ نه قوانین راهنمایی رانندگی). قوانین حق تقدم، اغلب سوء برداشت می شود و گاهی، موقعیت هایی پیش می آید که برداشت صحیح قوانین را برای همگان دشوار می سازد. اگر درباره ی اجازه ی عبور مطمئن نیستید این حق را به طرف مقابل ببخشید. اگر به ایمنی رانندگی بیاندیشیم، نتیجه ی کار مهم است نه اصول آن.
در فرهنگ اغلب انسان ها، احترام گذاشتن، عملی پسندیده محسوب می شود. اکثریت قریب به اتفاق ما در هنگام مواجهه با فردی دیگر سعی در رعایت اصول اخلاقی و رعایت ادب و احترام داریم. این فرهنگ در میان برخی به قدری گسترده است که حتی هنگام وارد شدن به یک اتاق و یا سالن، ایستاده و منتظر می مانند تا اول، شخص دیگر عبور کند. حال باید پرسید چرا همین دو نفر در هنگام رانندگی نسبت به رعایت احترام متقابل بی توجه بوده سعی می کنند به هر قیمت از دیگری سبقت گرفته و به او راه ندهند؟ شاید آن ها برای ایمنی و سلامت خود اهمیتی قایل نیستند.
هرگاه هنگام رانندگی راه خود را به دیگری واگذار کنیم، در واقع برای ایمنی خود توجه و اهمیت قایل شده ایم و سلامت خود و همراهانمان را تضمین نموده ایم.
قانون سیزدهم : با سرعت نرانید!
این قوانین مرتبط به علوم ریاضی و فیزیک هستند و شما نمی توانید آن ها را تغییر دهید. هر افزایشی در سرعت، توانایی ما را برای عکس العمل به موقع کاهش می دهد؛ زیرا ممکن است مسافت زمان عکس العمل افزایش بیابد. زمان عکس العمل نرمال به طور متوسط بین 75 صدم ثانیه تا 5/1 ثانیه است. میانگین مسافت عکس العمل در سرعت 80 کیلومتر در ساعت تقریبا 29 متر می باشد و در سرعت 110 کیلومتر در ساعت به بیش از 35 متر (حدودا هفت برابر طول اتومبیل) می رسد. این اعداد و ارقام شامل مسافت ترمز نبوده و فقط زمان عکس العمل است. میانگین تفاوت مسافت عکس العمل از سرعت 80 تا 110 کیلومتر در ساعت حدود 10 متر می باشد. اگر شما فقط به ترمز کردن اکتفا کنید، با این مسافت عکس العمل، هر خطری که با آن روبرو شوید، پیشاپیش مشکل جدی به حساب آمده و شما زمان کافی برای رد کردن آن و عکس العمل مناسب نخواهید داشت. ملاحظه ی این موارد در شب به مراتب بیش تر است؛ چرا که تاریکی، دید شما را محدود می سازد. آیا می دانید نور چراغ شما در چه مسافتی خطر را نمایان می کند؟ این روزها دید چشمان شما در تاریکی شب چگونه است؟زمانی که بالاخره نور چراغ موقعیت خطر در جاده را نشان می دهد، اغلب فرصت اجتناب از آن را نمی دهد. اغلب کارشناسان می گویند: حتی سرعت 80 کیلومتر در ساعت، سرعت بالایی برای حوادث شب در جاده ای تاریک می باشد.
اگر شما بتوانید سرعتی برای برخورد با یک دیوار آجری انتخاب کنید (تصور کنید که واقعا قرار است به یکی برخورد کنید)، سرعت 16 کیلومتر در ساعت را انتخاب می کنید یا 160 را؟ تصمیم گیری اش سخت نیست. سرعت های بالاتر انرژی اضافی یا ذخیره شده ی بیش تری را همراه دارد. انرژی ذخیره ی بیش تر به معنای نیروی در هم شکستن بیش تر در هنگام برخورد با مانع است. مثالی واقعی می زنیم: یک کامیون با بار، با سرعت 100 کیلومتر در ساعت در حدود 5/6 میلیون ژول نیرو تولید می کند. اگر این اتومبیل به شیء ساکنی مثل یک درخت برخورد کند؛ بدن شما بدون ایمنی (اگر کمربند ایمنی نبسته باشید) با قدرت 22000 ژول، به شیشه ی جلو برخورد خواهد کرد.
راننده ای که اصول رانندگی تدافعی را رعایت می کند، سرعتش را بی آن که از حداکثر سرعت قانونی بالاتر رود با سرعت ترافیک تنظیم می کند.اگر سرعت ترافیک بالاتر از سرعت او باشد، از سر راه دیگران کنار رفته و به خط مسیر راست می رود. زمانی که سرعت شما هم، از سرعت قانونی جاده کم تر است، هم همین کار را بکنید. هم چنین از رعایت فاصله ی صحیح غافل نشوید.
توجه داشته باشید: غالبا سرعت بالا، آن قدر که تصور می شود، باعث کاهش زمان طی مسیر نمی شود. چند بار اتفاق افتاده وقتی به چراغ قرمزی رسیده اید، یکی از آن راننده های عجول را که چند لحظه پیش از شما سبقت گرفته بود، پشت چراغ قرمز دوباره دیده اید؟ هیچ وقت به علت آن فکر کرده اید؟ با این کار حتی استرس و ناراحتی بی دلیل بیش تری برای خود بوجود آورده اید. در اتوبان ها هم، سرعت بالا باعث کاهش زمان طی مسیر نمی شود. اغلب اوقات، زمانی که از کسی سبقت می گیرید، هنگام ورود به شهر بعدی، دوباره او را پشت سپر خود می بینید! پس دقیقا چه چیزی بدست آورده اید؟ در یک بزرگراه خاص، جایی که واقعا می توانید زمان طی مسیر را کاهش دهید (اگر پلیس شما را نگیرد!) تفاوت زمان کاهش یافته بین سرعت 100 و 130 کیلومتر در ساعت، تنها حدود 8-7 دقیقه خواهد بود. چقدر زیاد!
قانون چهاردهم : بیهودگی تعجیل را باور کنید
هنگامی که وقت نداریم و دیر شده است تلاش برای کاهش زمان طی مسیر در جاده، ایده ی خوبی نیست. ما این رفتار را رانندگی تحت فشار می نامیم. رانندگی تحت فشار با سرعت گرفتن، تغییر ناگهانی خطوط، قطع کردن مسیر راننده های دیگر، تعقیب و رفتن به داخل حریم خصوصی دیگران و یا بیرون رفتن از جاده جهت سبقت گرفتن از موانع یا راننده های کم سرعت، شناسایی می شود. کوتاه این که؛ این مدل رانندگی دست زدن به رفتارهایی ترسناک نسبت به راننده های دیگر است و به نظر؛ مثالی از بدترین شرایط بودن آدمی است.
در بعضی مناطق این رفتار، عملی جنایی محسوب می شود. در برخی کشورها، اکثر جرایم ترافیکی از لحاظ حقوقی، مدنی بوده و در دادگاه های غالبا غیر رسمی بررسی می شوند؛ شما را برای ارتکاب به آن اعمال دستگیر نمی کنند. اما اعمال جنایی به دست گیری و زندانی شدن منتج می شود و باید توسط وکیل در دادگاه های رسمی به جریان افتد. آن چه تعلیم دهندگان رانندگی آن را رانندگی تحت فشار می خواندند، اکنون به نام رانندگی تهاجمی نامیده می شود و جرم جنایی جدی به حساب می آید.
در اکثر شهرها، چراغ های ترافیکی خیابان ها و یا بلوارهای شهر، زمان بندی شده است. به عنوان مثال فرض می کنیم: اگر خیابانی با سرعت 70 کیلومتر در ساعت زمان بندی شده باشد و شما از چراغ سبز شروع به حرکت کرده سرعت خود را به 70 برسانید و در آن سرعت نگه دارید، تصور می شود که شما هیچ ترافیکی روبروی خود ندارید، آن گاه همه ی چراغ های سبز شهر را تا جایی که با سرعت 70 کیاومتر تنظیم شده باشند رد خواهید کرد. هم چنین به این معناست که اگر شما بالاتر از سرعت 70 کیلومتر در ساعت بروید تقریبا به تمام چراغ های قرمز شهر برخورد خواهید کرد. بنابراین جبران زمان در داخل شهر امکان پذیر نیست و شما در چراغ قرمزها گیر می کنید. تدارکات ترافیکی در خطوط تند شهری هم، چنان طراحی شده اند که زمان جبران شما را در هنگام تعجیل محدود می سازند.
بهتر است شروع به موقع و یا حتی زود هنگامی را آغاز کنید و بدون عجله به سمت مقصد برانید. وقتی بهنگام بودن، امکان پذیر نبود و مجبور شدید دیرتر حرکت کنید؛ و یا وقتی ترافیک خیلی کند است، آرام باشید و بدانید که عصبانیت و اشتباه در رانندگی، ممکن است باعث تصادف شود. چرا که؛ واقعا زمانی را به دست نمی آورید. اگر قرار است به هرحال دیر به محل کارتان برسید، آیا رییس شما اهمیت می دهد که هفت دقیقه دیر کرده باشید یا نه دقیقه؟ تاخیر؛ تاخیر است. پس ممکن است هیچ دلیلی برای فشار اضافی و عصبانیت وجود نداشته باشد.
شما را نمی دانم ولی من گاهی اوقات وقتی عجله دارم، هنگام رانندگی کارهای بسیار احمقانه ای انجام می دهم. اگر گاهی نسبت به کسی بی ادب باشم، زمانی خواهد بود که عجله دارم و یا ناشکیبا هستم و کسی باعث شده؛ من چند ثانیه ای را از دست داده باشم. در طول سال ها رانندگی به طور مرتب دیده ام، حتی اگر کسی از من سبقت می گیرد معمولا چندان دور نمی شود. اغلب، او را در خروجی بعدی، هنگام پیچیدن، پایین جاده و یا پشت چراغ قرمز بعدی دیده ام. پس برای من، صبور بودن معنا و مفهوم دارد. از آن جایی که استفاده از جاده ها حق همه ی ماست، امیدوارم شما هم همین احساس را داشته باشید.
قانون پانزدهم : با هشیاری کامل برانید
با هشیاری کامل برانید. هیچ گاه با اختلال حرکت نکنید. اول اجازه بدهید اختلال را معنی کنیم. کتاب لغت این کلمه را این طور معنی می کند: چیزی را بدتر، کم تر، ضعیف تر کردن یا آسیب زدن. در رانندگی معنایش این است؛ عاملی که توانایی شما را برای راندن بی خطر وسیله ی نقلیه، کاهش می دهد.
اولین چیزی که به ذهن خوانندگان می رسد، اختلال الکل یا مواد مخدر است. البته موارد دیگری هم نظیر: خستگی یا ناتوانایی های ناشی از بیماری نیز وجود دارند. چند سال پیش مردی سعی کرده بود با پاهای شکسته رانندگی کند؛ او از یک چوب برای فشار بر پدال گاز استفاده کرد و در نهایت کنترل خود را از دست داده به سمت پیاده رو منحرف شد و باعث مرگ شخصی گردید که در اتاقک تلفن، مشغول صحبت بود.
الکل اولین عامل نقص و اختلال در رانندگی است. از آن جایی که الکل ماده ای سکر آور است، با اولین جرعه، توانایی آدمی را کاهش می دهد. بسیاری از مردم نمی دانند؛ الکل خون، حتی در اندازه ی خیلی پایین، بسیار پایین تر از حد قانونی، قدرت بدنی و نیز عملکرد صحیح مغز را کاهش می دهد. برای مثال؛ در تمامی ایالات آمریکا مقدار 08/0 % الکل موجود در خون، به اندازه و مشخصه ای که موجب رانندگی ناهشیارانه می شود، شناخته شده است. اما در واقعیت این اختلال در اندازه ی خیلی کمتر، حتی کم تر از نصف حد قانونی و در مقدار 04/0 % نیز ایجاد می شود. این مقدار هرچند اندک بر تمامی مهارت ها و توانایی هایی که راننده ها احتیاج دارند اثر می گذارد. مهارت هایی نظیر: قضاوت، دید و توانایی انجام دادن هم زمان چند عمل. از آن جا که الکل، عملکرد مغز و مهارت های حرکتی را کند می کند، تاثیر زیادی بر سرعت عکس العمل می گذارد. اگر این اختلال، سرعت عکس العمل شما را دو برابر کاهش دهد، به عنوان مثال: در سرعت 110 کیلومتر در ساعت، حدود 35 متر بیش تر پیموده خواهد شد. پر واضح است که این فاصله ی نه چندان کم، حد فاصل وقوع و عدم وقوع حادثه ای خطرناک است. رانندگی با انواع دیگر اختلالات هم می تواند نتایج مشابهی به دنبال داشته باشد.
یکی از موضوعات همیشگی در مباحثی از این قبیل، صحبت درباره ی مسئولیت های شخصی است. همه ی ما مجبوریم از توانایی کامل خود برای رانندگی وسیله ی نقلیه مان مطمئن شویم. از خودمان بپرسیم: آیا من برای رانندگی به اندازه ی کافی ایمن هستم؟ آیا استراحت کافی کرده ام؟ آیا از سلامت کافی برخوردار هستم؟ آیا به دارویی که مصرف کرده ام و ممکن است بر توانایی هایم هنگام رانندگی اثر بگذارد توجه کرده ام؟ آیا پاهایم توانایی کافی دارند؟ آیا از زمانی که الکل مصرف کرده ام، مدت زمان کافی برای دفع آن از بدنم گذشته است؟ آیا عینکم را هنگام نیاز در اختیار دارم؟ اگر تمام پاسخ های شما به سوالات بالا « آری » بود، آن گاه شرایط رانندگی ایمن را دارا هستید.
من متقاعد شده ام اگر هر کس:
1 . سرعت بالا نداشته باشد،
2 . توجه کافی داشته باشد،
3 . هشیارانه رانندگی کند و
4 . کمربند ایمنی ببندد (و از دیگر سیستم های امنیتی مانند: کیسه های هوا و ترمز ای بی اس استفاده کند) هرگز شاهد تصادفات مرگ بار نخواهیم بود.
فقط عادت کردن به چهار مورد بالا موجب پیش گیری از اغلب تصادفات جدی شده و سالانه حدود 30000 نفر را از مرگ حتمی نجات خواهد داد. با این حال همواره احتمال خطاهای انسانی که منجر به تصادف ناگوار شود، وجود دارد. از آن جا که مواجهه با محیط های حادثه آفرین و برخورد با نیروهای فیزیکی بیرونی که اساسا با سلامتی ما ناسازگار هستند، اجتناب ناپذیر است، بایست تا حد امکان با به حداقل رساندن خطر Risk، خود را در مقابل حوادث احتمالی ایمن نماییم. بنابراین تکرار می کنیم: توجه کافی در رانندگی با سرعتی معقول، هشیارانه راندن و روش های صحیح استفاده از سیستم های ایمنی را تمرین کنید. این اصول، اساس رانندگی تدافعی هستند.
آموزش رانندگی حرفه ای - سبقت