آموزش رانندگی ( قانون چهل و ششم تا قانون پنجاهم )
قانون چهل و ششم : از تغییر خط مسیر در تقاطع ها خودداری کنید
یکی از تصورات اشتباه مردم درباره ی قوانین ترافیکی این است که تغییر خط مسیر در تقاطع ها ممنوع می باشد. غالب اوقات این طور نیست. یکی از قوانین می گوید: راننده حق ندارد از خط ممتد وسط جاده عبور کرده و سبقت بگیرد، چه در مسافت 100 متری یک تقاطع، چه هنگام عبور از وسط آن. در طول سالیان زیاد مردم این قانون را به جای عبور از خط وسط، به شکل تعویض خط مسیر در تقاطع ها تغییر داده اند.
این ها دو قضیه ی کاملا متفاوت هستند. در ساعت سه صبح، تغییر خط مسیر در تقاطع بلوار شهری کویری ناامن نیست.اما یکی از اصول رانندگی ایمن و رانندگی قانونی، عادت کردن به انجام درست این کار است. مثالی می زنم: معمولا باید از 30 متر قبل تر برای پیچیدن علامت دهید. اما استثنایی هم وجود دارد: هنگامی که در آن نزدیکی کسی وجود ندارد که از این کار تاثیری بگیرد، احتیاجی به زدن راهنما نیست.
اما اگر کمی فکر کنید متوجه می شوید؛ بهتر است عادات صحیح را در خودمان تقویت کنیم تا این که ناچار شویم هر بار تصمیم بگیریم؛ آیا کسی وجود دارد یا نه؟ اگر شما مورد دوم را انجام دهید، بالاخره جایی اشتباه می کنید. کسی را که می آید، ندیده و در جایی که باید راهنما نمی زنید و تصادفی را موجب می شوید یا شاید هم محکوم به عدم کاربرد راهنما بشوید. بنابراین می گوییم: همیشه راهنما بزنید و این طور فرض کنید؛
در هر زمان که لازم است برای ایمنی خود و رعایت قانون، راهنما را به کار خواهم برد. به همان دلایل اما بالعکس باید عادت کنید؛ در چهارراه ها خط مسیر خود را تغییر ندهید. به تمامی تصادفات احتمالی و سرعت بالای اتومبیل ها در تقاطع فکر کنید. (یادتان باشد؛ سرعت متوسط ترافیک در وسط تقاطع 80 کیلومتر در ساعت است.) به همه ی احتمالاتی که ممکن است وسط تقاطع با آن مواجه شوید فکر کنید: پیچیدن ها، کسانی که از چراغ قرمز عبور می کنند، افراد حواس پرتی که به طرف شما می آیند و عابرین پیاده، چرا مشکل پیچیده ی دیگری اضافه کنید؟ ممکن است تعویض خط مسیر در تقاطع غیر قانونی نباشد اما ممکن است خالی از خطر هم نباشد. یاد بگیرید: وضعیت خود را متناسب با ترافیک نگه دارید و تا زمانی که احتمال خطر وجود دارد، در خط مسیر خود بمانید. به این کار عادت کنید. همچنین به یاد داشته باشید: قبل از رسیدن به یک تقاطع آهسته کنید و به خود، زمان و فضای کافی بدهید. دوستانه رانندگی کنید!
قانون چهل و هفتم : هنگام نزدیک شدن به تقاطع از سمت راست حرکت کنید
این قانون درباره ی دید بهتر در ترافیک های سنگین و پیش گیری از تصادفات ناشی از آن تاکید می کند. تصور نکنید راننده ی دیگر توجه کافی دارد و کاملا در دید او هستید. عوامل بسیاری وجود دارد که او را از داشتن دید کامل باز داشته و مانع از متوجه شدن حضور شما می شود. برای این که مطمئن شوید دیده می شوید، شما هم مسئولیت دارید.
هنگامی که به تقاطعی متراکم نزدیک می شوید، رویت شما برای ترافیک رو به رو (بخصوص کسانی که می خواهند به سمت چپ بپیچند) مشکل است. بخصوص در شب، راننده های زیادی مشکل درک فاصله دارند و تشخیص اتومبیل ها؛ در زمینه ی نور و سایه و رنگ خیابان برایشان سخت است. همچنین، اتومبیل های پشت سرهم در خط سمت چپ، ترافیک رو به رو را از داشتن دیدی واضح و کامل محروم می کنند و در آخر این که اگر گرگ و میش و یا خورشید پشت سر شماست، نور کم هم می تواند عامل تشدید موقعیت های خطرناک شود.
اولین راه حل این است که به سمت راست بروید تا برای راننده های رو به رو واضح و "مشخص تر" شوید.بخصوص این کار برای موتورسیکلت سواران مهم است. من سوار بر وانت پیک آپ هم، همین کار را انجام می دهم. همان تعویض خط به سمت راست برای اعلام حضور شما به راننده های دیگر کافی است؛ حرکتی که به چشمان آن ها کمک می کند تا شما را دریابند. همچنین؛ به سمت راست خط خود می روم تا توسط اتومبیل هایی که در سمت چپ من برای پیچیدن به چپ صف کشیده اند پنهان نشده و رو به رویی ها بتوانند مرا کامل ببینند.
به علاوه، هنگامی که مشغول رانندگی با موتورسیکلت هستم، هر زمان که احساس کنم دیده نمی شوم، در روز چراغ هایم را روشن و خاموش کرده و یا در شب چراغ های نور بالا را می تابانم تا مطمئن شوم اتومبیلی که می آید، مرا در میان نورها و منظره ی شهر می بیند. سپس سعی می کنم حواسم به چرخ های جلوی اتومبیل باشد، اگر او مرا ندیده باشد و جلوی من شروع به پیچیدن کند با دیدن اولین چرخش چرخ هایش، ترمز کرده یا راهم را منحرف می کنم تا تصادفی صورت نگیرد. اگر پیشاپیش فکر کرده باشم، سرعت خود را قبل از رسیدن به تقاطع کم می کنم. سرعت پایین زمان بیش تری برای شناسایی و اجتناب از تصادف به ما می دهد.
انجام همه ی این موارد، به دیگران کمک می کند، دیده شویم نه وقتی هنگام تصادف هم دیگر را ببینیم.
قانون چهل و هشتم : به حقوق عابرین احترام بگذارید
یکی از تجربیات ناخوشایند شخصی ام، دیدن راننده هایی است که در حال مواجهه با عابرین پیاده حداقل فاصله ی ایمنی را رعایت نمی کنند و با کم ترین فاصله ی ممکن، اتومبیل خود را از کنار عابرین پیاده رد می کنند.
عابر پیاده ممکن است به هر دلیلی مثل گرفتگی عضلات، ترس، توجه به صداهای اطراف و یا هر عامل غیر مترقبه ی دیگر، توقف ناگهانی داشته و یا ناگهان مسیر خود را تغییر دهد. پس پیش بینی حرکت عابران پیاده برای عبور اتومبیل از کنار وی، نیازمند رعایت محدوده ی ایمنی و فضای لازم می باشد.
صحبت از برخورد فلز با گوشت و استخوان و وقوع حادثه ای جدی چون؛ معلولیت طولانی یا برای همه ی عمر و حتی مرگ یک انسان است. البته در این جا وارد بحث تبعات جانبی، مانند تاثیر تصادفات بر خانواده و اجتماع نمی شویم.
محدوده ی خطر برای عابرین پیاده حدود یک یا یک و نیم متر در اطراف آن ها می باشد. نبایست بیش از حد به عابرین پیاده نزدیک شده و جان آن ها و سرنوشت خود را به خطر بیندازید. مثلا راننده ای که رعایت فاصله ی لازم با عابر پیاده را نکرده و فاجعه ای تلخ را رقم زده است. حادثه ای که می توانست اتفاق نیفتد.
قانون چهل و نهم : مراقب وسایط نقلیه ی متوقف شده بر خط کشی عابر پیاده باشید
این قانونی ساده است اما بیش تر راننده ها به آن فکر نمی کنند. وقتی شما در خیابان های شهر رانندگی می کنید و عابر پیاده ای را می بینید که از جلوی شما عبور می کند، می دانید که باید احتیاط کنید، اما عابرین پیاده ای که نمی بینید چه؟
اگر به خط کشی عابر پیاده نزدیک می شوید و وسیله ی نقلیه ی هم جهتی را، ایستاده بر خط عابر پیاده می بینید، باید بایستید و مطمئن شوید قبل از حرکت فضای جلوی اتومبیل شما خلوت است. در بسیاری مواقع این عمل تنها "رانندگی تدافعی" نیست؛ بلکه قانونی الزامی است.
در عین این که بعضی از عابرین پیاده ی در حال حرکت را می بینید، ممکن است کسانی هم باشند که شما نمی بینید؛ بچه ها یا شخصی که بر روی صندلی چرخ دار نشسته است، حتی ممکن است شخص دیگری نشسته باشد تا چیزی را از روی زمین بردارد و سپس دوباره به طرف مسیر شما بازگردد.
به همین دلیل ما اجازه ی سبقت در نزدیکی مدرسه را نداریم. اگر از وسیله ای کم سرعت یا متوقف شده در منطقه ی نزدیک مدرسه سبقت بگیرید، ممکن است جان کودکانی را که از خیابان عبور می کنند و توسط وسیله های نقلیه یا چیز دیگری، از دید شما مخفی شده اند، به خطر بیاندازید. بنابراین در زمان رانندگی در مجاورت مدرسه ها ما ملزم به حفظ و نگه داشتن خط مسیر خود می باشیم.
به خط عابری که نزدیک می شوید توجه کنید و اگر اتومبیل دیگری متوقف شد، آهسته کنید و تا زمانی که دریابید به چه علت ایستاده است متوقف بمانید. پس هرگاه مسیر عبور خلوت شد، حرکت کنید. احتیاط شما ممکن است جان کسی را نجات دهد.
قانون پنجاهم : برای ایمنی بیش تر، خط میانی را انتخاب کنید
اما بهترین خط مسیر آزادراه کدام است؟ از نظر من خط میانی بی خطرترین خط مسیرهاست. در حالی که نصیحت های مرا در این خصوص می خوانید، خوب فکر کنید. این قانون تمرین، تجربه و منطق است و آمار زیادی در این باره داده نشده است. ممکن است شما نظر دیگری داشته باشید اما می خواهم همان طور که بر جنبه های دیگر رانندگی فکر می کنید، به این موضوع هم فکر کنید.
بعضی از تعلیم دهندگان رانندگی توصیه می کنند؛ همیشه از خط سمت راست حرکت کنید. من مخالفم؛ اما نقطه نظرشان را درک می کنم. (و هنگامی که موتور سوار شده ام، به خاطر نگرانی های دیگر اغلب از این توصیه استفاده می کنم.) این توصیه براساس سرعت کم این خط مسیر می باشد و اگر تصادفی رخ بدهد، نتیجه اش خطرناک نیست و جراحات کم تری به بار می آورد. اما من معتقدم: نزدیک رمپ های خروجی و ورودی، از خط راست برای بیرون رفتن و داخل آمدن استفاده می شود و با وجود رفت و آمد مکرر وسایط نقلیه، پتانسیل تصادف (حتی جزیی) بالا می رود؛ هدف من پرهیز از همه ی تصادفات است.
بعضی دیگر خط سمت چپ را ایمن ترین می دانند؛ زیرا اتومبیل های کم تری در آن جا تردد می کنند. اما ما آن را خط سرعت یا سبقت می نامیم، این طور نیست؟ اگر برخورد و تصادفی در آن جا شکل بگیرد، قطعا به دلیل سرعت بالا شدت آن هم بیش تر خواهد بود. (اتومبیل هایی که سبقت نمی گیرند بایست به خط راست بروند.) آیا اصلا چیزی به نام خط سرعت وجود دارد؟ آیا حداکثر سرعت در خط چپ متفاوت است؟ جواب هر دو سوال "خیر" می باشد. آیا سرعت گرفتن در حین سبقت قانونی است؟ خیر، برخلاف تصور عامه، این طور نیست.
من معتقدم که خط یا خطوط وسط، بی خطرترین ها هستند. یکی از هدف های شما این است که در ترافیک گیر نیافتید. سرعت خود را طوری تنظیم کنید تا بتوانید فضایی مناسب در اطراف اتومبیل خود نگه دارید. به دیگران اجازه ی رانندگی در نقاط کور خود را ندهید و در نقاط کور آن ها رانندگی نکنید. هنگام ضرورت در خط مسیرهای وسط، پیدا کردن فضایی برای " گریختن" آسان تر است، زیرا شما دو خط مسیر را در اختیار دارید. اگر همواره فاصله ی لازم را حفظ کنید، تنها اتومبیل های مورد نگرانی، آن هایی هستند که سبقت می گیرند یا شما از آن ها سبقت می گیرید. با داشتن خط مسیر در هر طرف خود، احتمال داشتن راه باز، در هنگام ضرورت را بالا می برید.
در خطوط وسط، از تصادفاتی که در خط راست اتفاق می افتد دور هستید و بر سر راه کسانی که در سمت چپ با سرعت بالا حرکت می کنند، هم نیستید. هر اتومبیلی پشت شما باشد در صورت تمایل می تواند از راست یا چپ شما را دور بزند. همه چیز در نظر گرفته شده است؛ خط وسط جایی است که من در آن جا خواهم راند.
آموزش رانندگی حرفه ای - سبقت