استاد نورعلی برومند سال 1285 در تهران چشم به دنیا گشود
دو استاد را در موسیقی ایران میتوان نام برد که بیش از دیگر اساتید نقش در تکامل و انتقال موسیقی به نسل های بد از خود داشته‌‌اند. این دو تن ، استاد نورعلی برومند و استاد ابولحسن صبا می‌باشند که بدلیل استعداد زیاد در یادگیری سازهای گوناگون و پایه‌گذاری‌های جدید در آموزش موسیقی نقش بسزای در موسیقی ایرانی داشته‌‌اند. نورعلی برومند در نواختن تار، سه تار، سنتور، تنبک، کمانچه مهارت داشت و آواز را نیز تدریس میکرده است.
نورعلی برومند در 1285 ش. در تهران چشم به دنیا گشود ، او از سن 7 سالگی موسیقی را با گرفتن ضرب آغاز کرد. پدرش میرزا عبدالوهاب خان برومند جواهری (اصالتا اصفهانی) از جواهرشناسان معروف بود و به موسیقی علاقه‌ی خاصی داشت به همین دلیل هنرمندانی چون درویش خان، سماع حضور،حسین خان اسماعیل زاده و سید حسین طاهرزاده به منزل ایشان رفت و آمد داشتند و همین دلیلی بود برای بروز استعداد نورعلی برومند.
آموزش تار را از ۱۳ سالگی نزد درویش خان آغاز کرد و نورعلی ردیف مقدماتی درویش را در سه سال فرا گرفت.نورعلی با ابوالحسن صبا دوست و مانوس بود و دوستی آن ها از زمانی شروع شد که هر دو در نزد درویش خان نواختن تار و سه تار را فرا می گرفتند و درویش خان آن ها را دوتا کوچولو نام نهاده بود. نورعلی در سن ۱۸ سالگی برای تحصیل به برلین رفت.او در این سفر سه تاری را که روشنک می نامید همراه خود برد، تا بتواند به تمرین های خویش ادامه دهد.او در برلین نزد خانواده دکتری اقامت گزید.ضمن تحصیل دوره متوسطه به کنسرت ها می رفت و کم کم به موسیقی غربی هم علاقمند شد و پیانو آموخت. پس از بازگشت به ایران در ۲۲ سالگی، آموختن نت‌نویسی و ردیف را نزد موسی معروفی ادامه داد. پس از یک سال، دوباره به آلمان رفت و به تحصیل در رشتهٔ پزشکی پرداخت. پس از ۶ سال، به ناراحتی چشم مبتلا شد و برای درمان به سوییس رفت و سپس در سال 1314 به ایران بازگشت و مابقی عمر خود را در تهران و در محله امیریه سپری کرد. وی از آن زمان تا آخر عمر نابینا شد. از اواخر سال 1310 تا 1330 برومند عمدتا به مطالعه و آموزش موسیقی پرداخت .اگرچه با توجه به تسلطش به زبان آلمانی به صورت پاره وقت در مدارس و دانشکده ها تدریس می کرد. او به آموختن تار و هم چنین سه تار و سنتور ادامه داد و ردیف موسیقی ایرانی را نیز نزد حبیب سماعی ، موسی معروفی و اسماعیل قهرمانی فرا گرفت.
در سال 1344 زمانی که دانشگاه تهران آموزش موسیقی ایرانی را آغاز کرد توسط مهدی برکشلی به عنوان استاد ردیف دعوت به کار شد. در آنجا او هفته ای دو نوبت ردیف موسیقی را به صورت شفاهی به شاگردان آموزش می داد تا این که در سال 1353 بازنشسته شد.در میانه دهه ی 50 و با تاسیس مرکز حفظ و اشعه ی موسیقی ایران تدریس در این مرکز را نیز آغاز کرد.
وی در 30 دی 1355 در سن 75 سالگی فوت کرد و در قبرستان ظهیرالدوله بخاک سپرده شد. یادش گرامی
وبلاگ 7ses سه ماهه شد