ساز دوزله
نوع ساز : بادی - باز
دوزله از سازهای بادی ایرانی است. دوزله سازی محلی و از انواع بادیهای یک زبانه است.
شکل ساز دوزله
این ساز از دو لوله مسی (یا نئی) که به موازات هم بسته و محکم شدهاند، تشکیل شده است. بعضی از دوزلهها از جنس پر دال (نوعی پرنده شبیه به عقاب) یا استخوان قلم مرغان دیگر ساخته میشود. هر کدام از لولهها دارای قمیشی یک زبانه و مستقل از یکدیگر هستند. در طول هر لوله شش سوراخ وجود دارد. سوراخها در طول دو لوله در کنار هم قرار میگیرند. انتهای پایینی لولهها، باز است. دوزله در طولهای مختلفی ساخته میشود که کوچکترین آن حدود ۲۲ سانتی متر و قطری حدود ۲ سانتی متر دارد.
وسعت صدای ساز دوزله
وسعت ساز حدود یک تا دو اکتاو است که بسته به بزرگی و کوچکی ساز در میدان صدایی متفاوتی قرار میگیرد.
طرز اجرای ساز دوزله
به وسیله سه انگشت وسطی هر دو دست که روی سوراخهای ساز قرار میگیرند، انجام میشود. شستها ساز را از پشت میگیرند. نوازنده زبانه را در داخل دهان قرار داده و در آن میدمد.
دوزله سازی رایج در میان عشایر ایران است و در بعضی از مناطق ایران آن را جفته یا جفتی مینامند.